YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM BİR ŞEY VAR

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:

 Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi

 Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten .

Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği

 İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne

 Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa

 Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır.

 Kopmaz kökler salmaktır oraya.

 Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını ...

Kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin.

Ve uzandın mı bir kez sımsıcak kumlara

Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir taş gibi dinleneceksin.

 İnsan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine...

 Hem de tüm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına.

İnsan balıklama dalmalı içine hayatın.

Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına ...

Uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar...

 Bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın .

Değişmemelisin hiç bir şeyle bir bardak su içmenin mutluluğunu

Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın.

 Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle .

Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı

Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına

Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:

 Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara, göğe, bütün evrene karışırcasına Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana

                                                 Ataol BEHRAMOĞLU 

        kaleminize saglık daha ne desinler ki mükemmel eserler